بیار مژده كه نور خدا درخشان شد
 ز هیبتش، دل اهریمنان هراسان شد
 چو كبك را خبر آمد كه موسم شادى است
 به طرف نسترن و یاسمن خرامان شد
 به جغد شوم و به زاغ سیاه و كركس، گوى
 خزان سر آمد و بزم هزاردستان شد
 رسید نوبت فخر زمین به عرش برین
 به خیل ظلمت شب گو كه نورباران شد
 دمید نور ولایت ز آسمان كمال
 چراغ راه هدایت در این شبستان شد
 گذشت دور فرومایگان نابخرد
 زمان شادى و جشن فرشته‏خویان شد
 ستاره سحرى در تلألؤ است و فروغ
 بهار حُسن پدید آمد و گلستان شد
 شنیده‏ام كه شب نیمه ماه رمضان
 ز بحر حُسن جهان، گوهرى نمایان شد
 در آن شب سیه فتنه‏هاى پر وحشت
 به آسمان امامت چو شمس تابان شد
 اگر حسین بود قهرمان خون و قیام
 حَسن به صلح، یكى قهرمان دوران شد
 نصیب آل على، نام نیك و جاویدان
 شكست و خوارى و نكبت ز آل‏سفیان شد
 درود باد بر آن رهبرى كه خانه وى
 پناه‏گاه یتیمان و مستمندان شد
 شكُفت غنچه رویش به عرصه گیتى
 خزان سر آمد و یك‏باره نوبهاران شد
 نیاى اوست پیمبر، پدر اوست على
 پس از شهادت او، ثانى امامان شد
 زبان ناطق او ترجمان دین نبى
 به جود و مهر و سخا سرور كریمان شد
 نهال پاك وى از سرزمینِ علم دمید
 به حق، مبیّن اسرار ناب قرآن شد
 ز علم و حكمت و دانش چنان دلش سرشار
 كه قبله دل آگاه اهل ایمان شد
 كسى كه بیست سفر در پى اطاعت حق
 پیاده‏پاى، سوى كعبه ره‏سپاران شد
 اَیا امام به حق، اى خلیفة‏الرحمان
 به پیروى تو صبحى ز اهل عرفان شد