امام باقر (ع) از جدش علي بن الحسين (ع) روايت کرده که امام حسن مجتبي (ع) در خطبه‏اي که خواند چنين فرمود: «… قال الله تعالي لجدي صلي الله عليه و آله حين جحده کفرة اهل نجران و حاجوه: «فقل تعالوا ندع ابنائنا و انبائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله علي الکاذبين» فاخرج جدي صلي الله عليه و آله معه من الانفس ابي و من البنين انا و اخي الحسين و من النساء فاطمة امي فنحن اهله و لحمه و دمه و نفسه و نحن منه و هو منا»[۱] . (خداي تعالي در آن وقت که کافران نجران گفتار جدم را منکر شده و با او محاجه کردند به او فرمود: «فقل تعالوا ندع ابنائنا..» دراين وقت جدم رسول خدا (ص) پدرم را از «انفس» و من و برادرم حسين را از «بنين» و فاطمه مادرم را از «نساء» (انتخاب کرده) با خود برد، پس ماييم اهل و گوشت و خون و جان او، و ما از اوييم و او از ماست.) ۳٫ واحدي در کتاب اسباب النزول از جابر بن عبدالله نظير حديث فخر رازي را نقل کرده و به دنبال آن از شعبي روايت کرده که گفته است: «ابنائنا: الحسن و الحسين، و نسائنا: فاطمة، و انفسنا: علي بن ابيطالب رضي الله عنهم»[۲] .

 پی نوشت ها :

 [۱] ينابيع المودة، (چاپ اسلامبول)، ص ۵۲٫ [۲] اسباب النزول واحدي، ص ۵۹٫ …………..