سيد مرتضي (ره) در کتاب تنزيه الانبياء از عباس بن هشام از پدرش از ابي‏مخنف، از ابي‏الکنود عبدالرحمن عبيدة نقل مي‏کند که گفت: وقتي امام حسن (ع) با معاويه صلح کرد، شيعيان براي ملاقات آنحضرت مي‏آمدند و اظهار تأسف و حسرت مي‏نمودند بخاطر ترک جنگ با معاويه، در حاليکه دو سال بعد از آن به سوي معاويه خارج مي‏شدند و بيعت مي‏نمودند، پس سليمان بن صرد خزاعي به امام عرض کرد: هنوز من از بيعت شما با معاويه در تعجب هستم با اينکه همراه تو چهل هزار جنگاور از اهل کوفه بودند، همه آنها از تو عطايا دريافت مي‏کردند. آنها جلوي درب خانه‏هايشان بودند (آماده انجام دستورات بودند) و فرزندانشان نيز همانند خودشان با آنها بودند و همچنين پيروان آنها جداي از شيعيان تو که در بصره و حجاز بودند، اما تو در قرارداد به کسي اعتماد نکردي و از عطيه حظي نبردي، هرگاه مي‏خواستي کاري را بکني، بايد مي‏کردي و آن اين بود که از مردم مشرق و مغرب عليه معاويه شاهد مي‏گرفتي و نوشته‏اي بر معاويه مي‏نوشتي که پس از او امر خلافت از آن تو باشد که در اين صورت کار براي ما آسانتر مي‏شد. اما چيزي بين خودت و معاويه قرار دادي که پس از آن، معاويه به آن وفا نکرد، معاويه نمي‏توانست در مقامي قرار بگيرد که به بزرگان و شاهدان بگويد: من شروطي را شرط کردم و مواردي را قرار گذاشتم بخاطر اينکه آتش جنگ را خاموش کنم و فتنه را بخوابانم. خداوند براي ما گفتار و محبت را يکي جمع نموده قرار داد معاويه زير پاهاي من است و تو عامل اين قرار داد هستي و قصد و هدف ما اين است که آنچه که بين تو و معاويه منعقد شده ناديده گرفته شود. الان از آن قرار داد برگرد زيرا که جنگ خدعه و نيرنگ است و اجازه بده وارد کوفه شده و عمال معاويه را از آن خارج کنيم و آنها را از قدرت خلع يد نموده و از کار کنار بگذاريم زيرا که خداوند خائنين را دوست نمي‏دارد، بقيه ياران حضرت نيز سخناني به اين مضمون گفتند که سليمان گفته بود.
امام حسن (ع) فرمود: شما، شيعيان ما و دوستان ما هستيد هرگاه در امور دنيا سختي داشته باشيد انجام مي‏دهيم و براي تسلط به آن کار شتابان و زحمت خواهم کشيد. معاويه از من قوي‏تر و شجاع‏تر نيست و از من بالاتر نيست و در تصميمات از من جدي‏تر نمي‏باشد اما من چيز ديگري مي‏بينم که شما نمي‏بينيد .