لباس خوبی که ندارم  
سر و ضعم هم که  مناسب این مهمونی نیست
همش دلهره  دارم
مایه دار هایی هم که در این مهمونی هستند :
عطرشون بهترین عطره
لباسشون بهترین لباسه
همراهشون ، بهترین همراه و یاره
زینت هاشون هم غیرقابل وصف
اما من بدبخت چی؟
فقیر و بی چیز .
تو کشکولم حتی یه پول سیاه هم نیست
آبروهم که برام نمونده
چیکار می تونم بکنم ؟

بهترین راه این بود:
به میزبان بگم که نمیام
رفتم و به میزبان گفتم :
من شرمنده ی شما
نمی تونم تو مهمونی تون شرکت کنم .
دیدم خیلی ناراحت شد و با یه نگاه خاصی به من گفت :
سالی یه بار اونم به افتخار امثال شما سفره پهن می کنم.
انتظار دارم که با این همه زحمت ، حتما ببینمتون.
گفتم  :
می خوام بیام اما نمی تونم
اصلا می دونی چیه؟
می خوام بیام
اما روم نمیشه
می خوام بیام
اما با این همه آدم حسابی هایی که شما دعوت کردی
دیگه جایی برای منِ فقیرِ بی مایه نیست
نه لباس درست درمونی
نه ثروتی
نه سرو وضع مناسبی
نه قیافه
نه زینت…
چی دارم برای دلخوشی که بیام قاطی اونهمه آدم حسابی؟

دیدم لبخندی زد و گفت :
اگه زودتر از اینا هم اومده بودی سراغ خودم ، ردیفت می کردم .
چرا رو دربایستی می کنی با من ؟
گفت :
لباست با من
بهترین عطر درجه یک هم با من
تیپت هم با من
ثروت هم برات ردیف می کنم آنچنانی
برای سر و وضعت هم ، آرایشگر مخصوص خودم رو می فرستم
دعوت نامه ی خصوصی هم میگم دو دستی بیارن خدمتتون.
دیگه چی می خوای ؟
گفتم این همه حال میدی ، خرجش جیه ؟
گفت :
خرجش این بود که از همون اول ، فقط از خودم می خواستی و
با خودم درد و دل میکردی

بعد نوشت :
اگه آماده ی مهمونی خدا نشدیم و لباس تقوی میخواهیم
اگه ثروتی مثل اهل بیت رو باور نکردیم
اگر عطر خوش عمل خوب رو نشنیدیم
اگر نور نماز شب و تهجد تو چهرمون هنوز نتابیده
فقط چند روز دیگه باقی مونده .
بس بیا از خودش بخواهیم
که ما رو ردیف کنه و بسازه برای این مهمونیش

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى  مِنْ شَعْبانَ، فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ.
خدیا اگر در روزهایی که از ماه شعبان گذشت ، بر من نبخشیدی ، در روزهای باقیمانده ی آن مرا ببخشای